Bilindiği gibi aşk kelimesinin bir anlamı da, "sevgide ölçüyü aşmak, sınırın ötesine geçmek" demektir. Her aşk, sevginin dozu çoğaltılmış drajeleridir. Bu yüzden her sevgi aşk olamaz; ama aşk mutlaka damıtılmış sevgidir. Arifler katında aşka düşen kişinin dört hali vardır: Kabz(tutukluk, sıkıştırılmışlık hissi ve hesaba çekilme), bast (açıklık; zihnin açık, gönlün şen olması), sekr (sarhoşluk, kayıtlardan ve alakalardan kurtulup yalnızca sevgili ile oluş, onda kendini yitiriş hali) ve sahv (ayıklık, kendinden geçen aşığın yeniden kendine gelmesi). Aşkın en aşkın ve taşkın hali sekrdir. Sekr halinde aşık ne yaptığını da ne söylediğini de bilmez. Burada bilinçsizlık değil, irade dışılık söz konusudur. Belki önce kabil (türlü), ardından vasıl (ulaşan) ve nihayet fani (ölümlü) olmuş bir aşığın özel ve özenilesi hali söz konusudur. İşte bu yüzden sekr halindeki aşığa yaptıklarından ve söylediklerinden dolayı sorgu sual caiz olmaz. Sarhoşa yalpalama denilebilir mi? Yukarıdak...